अंगात नाही बळ आणि चिमटा घे‌ऊन पळ.
अंगापेक्षा बोंगा जास्ती.
अंगाले सुटली खाज, हाताले नाही लाज.
अंगावर आल्या गोणी तर बळ धरले पाहिजे टुणी.
अंगावरचे लेणे, जन्मभर देणे.
अंथरूण पाहून पाय पसरावेत.
अंधळं दळतं अऩ कुत्र पिठ खातं.
अंधळ्याचा हात बुडकुल्यात.
अंधारात केले पण उजेडात आले.
अंधेर नगरी चौपट राजा.
अकिती आणि सणाची निचिती.
अक्कल खाती जमा.
अक्कल ना बक्कल, गावभर नक्कल.
अक्कल नाही काडीची नाव सहस्त्रबुद्धे.
अक्कल नाही काडीची म्हणे बाबा माझे लग्नं करा.
अग अग म्हशी, मला कुठे गं नेशी.
अग माझे बायले, सर्व तुला वाटिले.
अघटित वार्ता आणि कोल्हे गेले तीर्था.
अघळ पघळ अन घाल गोंधळ.
अघळ पघळ वेशीला ओघळ.
अठरा विश्व दारिद्र त्याला छत्तीस कोटी उपाय.
अडला हरी गाढवाचे पाय धरी.
अडली गाय खाते काय.
अडाण्याचा गेला गाड़ा, वाटेवरची शेते काढा.
अडाण्याची मोळी, भलत्यासच मिळी.
अड्क्याची भवानी सपिकेचा शेंदूर.
अढीच्या दिढी सावकाराची सढी.
अती केला अनं मसनात गेला.
अती झालं अऩ हसू आलं.
अती झाले गावचे अन पोट फुगले देवाचे.
अती तिथं माती.
अती परीचयात आवज्ञा.
अती राग भिक माग.
अती शहाणा त्याचा बैंल रिकामा.
अत्युची पदि थोरही बिघडतो, हा बोल आहे खरा.
अनुभवल्याशिवाय कळत नाही चावल्याशिवाय गिळत नाही.
अपयश हे मरणाहून वोखटे.
अपापाचा माल गपापा.
अपुऱ्या घड्याला डबडब फार.
अप्पा मारी गप्पा.
अर्धा वैद्या मरणास खाद्य.
अर्धी कोंबडी कापून खायला, अर्धी अंडी घालायला.
अर्ध्या गावाची नाही खबर आणि वाटणीला बरोबर.
अर्ध्या हळकुंडाने पिवळे होणे.
अल्प बुध्दी, बहु गर्वी.
अल्प मनुष्य कोपे, लहान भांडे लवकर तापे.
अळवाची खाज़ अळवाला ठा‌ऊक.
अळी मिळी गुपचिळी.
अवघड ठिकाणी दुखणे आणि जाव‌ई डॉक्टर.
अव्हाधसा पोर, घर राखण्यात थोर.
असं कधी घडे अन सासुला जाव‌ई रडे.
असंगाशी संग आणि प्राणाशी गाठ.
असतील चाळ तर फिटतील काळ.
असतील मुली तर पेटतील चुली.
असतील शिते तर जमतील भूते.
असुन नसुन सारखा.
असून अडचण नसून खोळांबा.
असेल ते विटवा, नसेल ते भेटवा.
असेल तेव्हा दिवाळी नसेल तेव्हा शिमगा.
असेल दाम तर हो‌ईल काम.
असेल हरी तर दे‌ईल खाटल्यावरी.
